Kloveniersburgwal 143: THOMSON'S PUDDING AANPAK
Op deze ansichtkaart van begin vorige eeuw gloort links het Doelen Hotel. Maar wat staat er nou aan de overkant op het dak op de hoek Kloveniersburgwal en 's-Gravelandseveer? Het lijkt een mannetje met een pet in een hokje. Rechts ernaast op een hekwerk staat in de 'halve-worst-letter': Thomson's Vanillesuiker. Om de hoek aan de Kloveniersburgwal staat nog zo'n display, maar dan met de tekst Thomson's Pudding. En dat is ook wat het mannetje in zijn rechterhand heeft: een pudding. In een advertentie in de Nieuwe Haarlemsche Courant staat ook dit symbool, met op de kokspet de naam Thomson's. In het archief van het Joods Historisch Kwartier heeft men zelfs een borstbeeld van deze kok, met de naam op de pet, maar met niets in de hand. Het is de display die Thomson bij winkels op de toonbank plaatste. Met op de rechter hand een echte pudding.
Deze pudding en vanillesuiker zijn producten van Joseph Philip Nord Thomson. Eigenlijk heet hij alleen Nord, maar voor de verkoop van de toetjes klinkt Thomson gewoon veel beter. Hij zet die dan ook maar meteen achter zijn familienaam. Zijn eerste reclames verschijnen rond 1890 in de kranten, meestal in de vorm van een gedicht. Lezers sturen de poëzie in, de winnaar ontvangt... een pudding!
Door de andere marketing aanpak, groeit de omzet van Thomson even later heel hard. Van de winst laat hij voor zijn gezin een ruim woningblok bouwen aan de Van Eeghenstraat bij het Vondelpark, naar een ontwerp van architect E.A.C. Roest. In 1902 geeft hij hem ook de opdracht om het voormalige schoolpand aan de Keizersgracht 382 om te bouwen. Want hij heeft meer ruimte nodig voor zijn onderneming. De kantoren komen in het voorhuis, de fabriek staat op het binnenplein. Bovenaan de natuurstenen pui staat dan in reliëf 'Gebouw Zuid-Holland'. Tussen de ramen links van de voordeur zit de brievenbus met daarin uitgehakt zijn naam: J.P. Nord Thomson.
Een artikel in de linkse krant Het Volk maakt duidelijk dat door heel de stad de 'dikgeworden-koks' displays staan. En dat dat precies het omgekeerde is van hoe Thomson volgens hun met zijn werkneemsters omgaat. De dames zijn namelijk tijdens de verbouwing al hard aan het werk in de fabriek, terwijl er nog geen raam in zit.
Zestien jaar later verhuist de fabriek naar West, naar de Derde Kostverlorenkade 3. Dat pand bestaat nu niet meer, de fabriek zelf zat waarschijnlijk in de ruimtes op de binnenplaats erachter. Thomson heeft door heel het land vaste afnemers en verrast hen zo nu en dan met speciale campagnes. Zoals midden jaren twintig met gecartonneerde beweegbare portretten. Jammergenoeg zijn daar geen afbeeldingen van, maar wellicht is één ervan de kok met de pet.
Zo'n tien jaar later lijkt het voorbij met de pudding en de vanillesuiker van Thomson.
J.P. Nord Thomson is 82 jaar oud als hij als joodse inwoner van de belegerde stad in 1942 zelfmoord pleegt. Zijn vrouw Mietje Goudsmit is een jaar eerder op 79 jarige leeftijd overleden. Op onderstaande foto uit 1918 zit J.P. in het midden op de stoel en Mietje staat links naast hem.
Wat je toch allemaal leert van je stad met het uitzoeken van het mannetje met een pet in een hokje op het dak.
> NIEUWMARKT
ELDERS IN DE STAD
Klik bij beschrijving op de link en wandel langs het beletterde verhaal.
huidig beeld: GRRRFX
wijk: Centrum, Nieuwmarkt / Lastage, Grachtengordel - West, Overtoomse Sluis